Toen ik me met pen en papier, jawel, schrijven begint bij mij nog altijd zo, in de zetel had genesteld …
Toen ik dan aan u dacht omdat ik iets voor u wilde schrijven…
…viel mijn oog op één van de boeken op de salontafel. Het was de catalogus van de Kunst Biënnale van Venetië in 2019, zoals altijd een aangename en interessante ervaring.
Het thema, de titel luidde “May You Live In Interesting Times”, misschien best te vertalen als “hopelijk maakt u interessante tijden mee”. 2019 … Er zouden inderdaad ‘interessante tijden’ volgen.
Tja, maar wat zijn dat ‘interessante tijden’?!
De Covid/Corona-epidemie en haar maatregelen overspoelde in 2020 uw wereld, de mijne, de nabije, de verre. Maar ook bosbranden, hittegolven en overstromingen teisterden onze wereld. Niet alleen ver van ons bed, maar menig tafel en bed in eigen land spoelde voorgoed weg.
Interessante tijden zijn het alleszins!
Ook voor solidariteit, verantwoordelijkheid, levensnoodzakelijke beslissingen, voor hoop.
En voor MEER AARDIGHEID!
Hoe kom ik daar nu bij?
Voorbije maand, op 15 augustus vierden we in Antwerpen haar patrones Maria, O.L.Vrouw Hemelvaart en vandaar een eigenste Moederkesdag. En dat brengt me bij MOEDER AARDE, GAIA = de oergodin aarde, de PACHAMAMA. Zij die ons huisvest en voedt, kost-en-inwoon zeg maar, zij die ons onvoorwaardelijk haar sterrenhemel, haar fauna en flora biedt om ook onze ogen en ziel de kost te geven, genoegen te doen.
Helaas, door onze on-aardige manier van produceren en consumeren, wat vaak eerder plunderen en sluikstorten blijkt, LIJDT die Moeder Aarde aanzienlijk, en door de gevolgen daarvan worden ook wij getroffen, hoe langer hoe meer, en zeker de toekomstige generaties.
Sommige mensen zijn daarom boos op Moeder Aarde, doen aan ‘victim blaming’ (= het slachtoffer verantwoordelijk achten en schofferen), en doen on-aard-ig verder met hun business as usual (= gewoonweg voortdoen, kop-in-het-zand).
Sommige mensen zijn dan weer ziende blind … = Onlangs hoorde ik zogenaamde welgestelde mensen zeggen “Waarom zoùden wij iets doen voor de natuur, de aarde, …. Die doet toch ook niks voor ons!”
Ahum, pardon, ??
Cultuur, de symbolische orde, dàt produceren wij mensen zelf, maar AL de rest IS natuur, product van Moeder Aarde: de lucht die we ademen, de frietjes die we eten, de wijn die we drinken, de naft in onze auto, de sneeuw onder onze skilatten, het hout van onze tafels en het goud van onze juwelen, …
Bovenal, wijzelf ZIJN en wel in de eerste en ook de laatste instantie omdat wijzelf natuur zijn, synchroon deel van de aarde. Dat herdenken christenen bijvoorbeeld met het askruisje: stof zijn wij en tot stof zullen we weerkeren. En daartussen zijn wij zelf toegevoegde waarde: schepsels die zelf toestanden aan het ‘aards’ bestaan toevoegen: wetten en wetenschappen, taal en terrorisme, religie en reclame, geld en geluk, verliefdheid en vandalisme, kunsten en krijgsmachten, … Aan ons de vrijheid en dus de keuzes.
Dus ook de vrijheid en de keuze om AARDIG te zijn.
En dat doen vele vele mensen al eeuwen wereldwijd, vele vele jongeren de jongste tijd, en ook in ons land zijn ‘grootouders voor het klimaat’ actief.
En wat wil ik met dit schrijven daaraan toevoegen? Niet reclameren, niet panikeren, niet protesteren, WEL en pleidooi houden voor MEER AARDIGHEID! Meer aardigheid voor onszelf en voor elkaar en voor onze, jawel, Moeder Aarde. Haarzelf en onze innige band wil ik hier nu samen met u ‘in de bloemetjes zetten’, en wel met een boeketje mooie woorden, want dat moois kunnen wij als mensen extra toevoegen aan de (w)aarde van het bestaan.
In de bloem daar ligt een zaad,
In het zaad daar ontspringt een boom,
In de boom daar groeit een woud.
In het woud daar brandt een vuur,
En in het vuur daar smelt een steen
In de steen een ring van ijzer.
In de ring daar ligt een O,
In de O daar kijkt een oog,
In het oog daar zwemt een zee,
En in de zee weerkaatst de lucht,
En in de lucht daar schijnt de zon,
In de zon een vogel van goud.
In de vogel klopt een hart,
En aan het hart ontwelt een lied,
En in het lied daar zingt een woord.
En in het woord daar spreekt een wereld,
Een wereld geluk, een wereld leed,
Uit geluk en leed ontspringt mijn liefde.
O lief, mijn liefde: daar rijst een wereld,
En op de wereld schijnt de zon,
En in de zon daar brandt een vuur.
In het vuur verteert mijn hart
En in mijn hart daar eet een vogel,
En in de vogel waakt een oog;
In het oog, … aarde, zee en lucht,
Zee, lucht, aarde …. in een O.
[Kathleen Raine; uit Scheppingsformule pg 228]
Ja hoor, we beleven natuurlijk interessante tijden, maar laat ze in hemelsnaam ook AARDIG zijn!
