Oktober is een oogwenk. De appels die een minuut geleden de boom deden doorbuigen zijn weg en de bladeren van de boom zijn geel en ijler.

= uit pg 166 van de nog steeds aanbevolen roman HERFST van Ali Smith, de eerste en bijzonderste van haar tetralogie per seizoen;

Als je geen andere keus hebt dan ondergronds te gaan, ga dan in de vorm van iets nuttigs. Als je moet worden omgehakt is het goed om het hiernamaals door te brengen als boodschapper tussen mensen overal in landschappen.

= uit pg 87

Omwille van de vertwijfeling die de schrijfster en ik delen omtrent de toestand van de wereld dichtbij en veraf, en ‘Het leven als schipbreuk’ (De crisisfilosofie van Ortega y Gasset) en het ‘In hetzelfde schuitje’ zitten (Sloterdijk), neem ik ook nog de volgende passage over = de openingszinnen van ‘A Tale of Two Cities’ (Charles Dickens). Een mooie metafoor die tot nadenken stemt en/of overeenstemt met ons nadenken over …

Het was de beste der tijden, het was de slechtste der tijden, het was het tijdperk van wijsheid, het was het tijdperk van dwaasheid, het was de periode van geloof, het was de periode van ongeloof, het was het seizoen van Licht, het was het seizoen van Duister, het was de lente van hoop, het was de winter van wanhoop, we hadden alles nog voor ons, we hadden niets meer voor ons.

…

Believers aller landen en standen, stand up and deliver, gently 🤞✨