fragmenten uit het opiniestuk ‘De vredeslessen van George Orwell’ door Caroline De Gruyter in DS 22/4/22

plus korte persoonlijke annotaties

Mensen zouden toen (voor en na 1941) net als nu snakken naar houvast. De Franse filosoof Tavoillet schreef in 2021 in ‘Comment gouverner un peuple-roi’ dat de democratie niet genoeg heeft aan verkiezingen, parlementsdebatten, instituties en persvrijheid. Die dingen zijn belangrijk, maar het zijn losse elementen. er is meer nodig. Losse elementen krijgen pas zin al je ze inbedt in een dieper, groter verhaal met wijsheid, emotie, poëzie en (zelf)reflectie. “Niets verbindt zo als verhalen vertellen” <=> zo kweek je gemeenschappelijk bewustzijn [en bewustzijn van gemeenschappelijkheid]

Burgers zitten nu, net als toen, met grote vragen [of zit een al te groot deel van de bevolking net niet met de grote vragen, dan wel met korte particuliere besognes?] Decennialang zat alles in de lift [naar ons gevoel]. We dachten dat alles crescendo ging in de democratie. [ ] We hébben het beter dan ooit tevoren, maar ons vertrouwen in de toekomst maakt plaats voor het besef [ ] dat we veel te verliezen hebben ….

De meeste politici doen daar weinig mee. en terwijl een overkoepelende verhaal [ook dat van het geloof] ontbreekt, springen populisten, pokeraars met angst, in dat gat.

LW: Tijd voor actieve hoop, politieke verbeelding, de kracht van idealisme en pragmatisme, samenwerking, …